1 for-ganga
1. gékk, [Germ. vergeben], to perish, Ann. 1368, 1412, N. T.
2 for-ganga
2. u, f. [A. S. fore-gengd], a ‘going before,’ help, Hkr. ii. 122. forgöngu-kona, u, f., Mar., Stj. forgöngu-maðr, m. a guide (either man or woman), leader, Hkr. iii. 103, Th. 15.