Furða
Norrøn Ordbok - furða
Betydning av det norrøne ordet "furða"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
Det norrøne ordet furða kan bety:furða
- furða
- u, f. a spectre, ominous appearance; víst man þetta f. þín vera, Ísl. ii. 351, Eb. 262; góðs furða (góð f.), a good omen, Fs. 172, Fms. viii. 91; ílls f., a bad omen, Sturl. iii. 59, Ísl. ii. 10.
- furða
- 2. metaph. a strange, wonderful thing; nú er furða mikil um Egil, Eg. 345; ekki er þetta f. nein, … at þat væri nein f., ‘tis nothing strange, Ísl. ii. 337; þótti öllum mönnum er sá, mikil furða, Fms. vi. 183; orrosta svá hörð at f. var at, x. 359; mesta f., Sks. 207, Fas. i. 260, Ó. H. 115, Gísl. 71: in COMPDS furðu-, wonderfully, very; furðu-djarfr, adj. very insolent, Fms. i. 3; furðu-góðr, adj. very good, Ó. H. 115; furðu-hár, adj. exceeding high; furðu-heimskr, adj. very foolish, Eg. 218; furðu-sterkr, adj. very stark or strong, Edda; furðu-vel, adv. wonderfully well, Nj. 230: freq. in mod. usage in this sense, but obsolete in the former sense. A local name, Furðu-strandir, f. pl. Wonder-shore, the ancient name of Labrador. A. A. furðu-verk, n. pl. wonderful works, miracles.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚠᚢᚱᚦᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Lignende oppføringer:
Forkortelser brukt:
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- adj.
- adjective.
- adv.
- adverb.
- freq.
- frequent, frequently.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- v.
- vide.
Siterte verk og forfattere:
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- A. A.
- Antiquitates Americanae. (E. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)