Heyra

Betydning av det norrøne ordet "heyra"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet heyra kan bety:heyra

heyra

ð, in Norse MSS. höyra (eyra, dropping the h, n. G. l. i. 220), [Ulf. hausjan = ἀκούειν; A. S. hyran; Hel. hôrjan; Engl. hear; O. H. G. horan; Germ. hören; Dan. höre; Swed. höra]:—to hear; the notion of hearing being taken to imply motion towards a place, cp. Germ. zu-hören, Icel. heyra til, Engl. hearken to, Scot. hear till; at þeir heyrðu eðr sá atburðina, FmS. vii. 226, Nj. 13, Grág. i. 56, SkS. 554; nú heyra þeir til liðs konungsins hvar þat fór, Fb. ii. 128; hann heyrir þat er gras vex á jörðu, Edda 17; h. messu, tíðir, to hear mass, attend service, FmS. ix. 500; h. húslestr, id.; menn vildu eigi h. (hear, believe) at hann mundi fallit hafa, x. 364; heyrðu þeir snörgl nokkut til rekkju Þóreyjar, FS. 144; hefir hvárki heyrt til hans styn né hósta, Nj. 2; þeir heyrðu blástr til drekanna, Gullþ. 8; hann heyrði þangat mikinn glaum, Eb. 28; heyrðu þeir hark mikit í búrit, 266; heyrit fádæmi, Háv. 45; heyr endemi (q. v.); sem nú hefir þú heyrt, as thou hast now heard, SkS. 714.

heyra

2. to hearken; þeirra bæn var eigi fyrr heyrð, FmS. x. 401; Guð heyrði bæn Moyses, SkS. 575; en ef þú vildir h. bæn mína, Drottinn minn, 596.

heyra

3. with prepp., heyra á e-t, to give ear, listen to a thing; en þá er hann hafði heyrt á töluna, FmS. xi. 37; höfðu þessir allir heyrt á (been within hearing, been present) sætt þeirra Þóris ok Bjarnar, Eg. 349; þótt sjálfr konungr heyri á, though within hearing of the king himself, Ó. H. 54.

heyra

II. metaph. to belong to one, with dat., kirkjan á selveiði alla utan þá er Geithellum heyrir, Vm. 165.

heyra

2. heyra til e-s, or H. E.m til, to belong to, concern; (þat) er heyrir til (concerns) dóttur þinnar, Nj. 15; þær sýslur sem til þeirra heyrðu, FmS. ix. 269; þat er til mín heyrir, vi. 118, 133, BS. i. 742; þat þing er hreppstjórn heyrir til, Jb. 184; hann ágirntisk þat er honum heyrði ekki til, FmS. vi. 301; þótti þeim Haraldi konungi eigi til h. (he had no right) at mínka sinn rétt, 339.

heyra

γ. so with dat., to behove; hverjum yðr heyrir at þjóna, FmS. i. 281, vi. 349; mér heyrir eigi at þegja við yðr, ii. 268; mér heyrir eigi at giptask, Str. 421; sem því nafni til heyrir, Mar. 617; kjalar-tré þat er þeim þótti heyra (to fit), Fb. i. 433.

heyra

III. imperS. to be heard; ok heyrir blástr (acc.) hans í alla heima, Edda 17; heyrði til höddu þá er Þórr bar hverinn, Skálda 168; þá varð þegar hljótt svá at til einskis manns heyrði, FmS. vi. 374; svá nær læknum, at gerla heyri forsfallit (acc.), 351.

heyra

IV. reflex. and imperS., e-m heyrisk e-t, methinks one hears; en með því at mér heyrisk svá í orðum yðrum, at …, methought I heard you say, that …, SkS. 101; en mér heyrisk svá um þetta haf, ok svá landit, þá …, 192; svá heyrisk mér til sem þeir sé flestir er …, FmS. vii. 280; þá heyrðisk þeim öllum sem sveinninn kvæði þetta, they thought they heard the boy sing, Landn. (Hb.) 293: in mod. usage, mér heyrðisk þú segja, methought I heard you say; mér heyrðist vera barið, methought I heard a knock at the door; mér heyrist barnið hljóða, methinks I hear the child crying.

heyra

2. pasS. to be heard, H. E. i. 516; þá skulu þeir eigi þar um heyrask síðan (they shall not be heard, heeded), K. Á. 110.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚼᛁᚢᚱᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger