Hneigja

Betydning av det norrøne ordet "hneigja"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet hneigja kan bety:hneigja

hneigja

ð, [Goth. hnaivjan; A. S. hnægan; Germ. neigen; Dan. neje]:—causal from hníga, to bow, bow down, bend, incline; h. höfuð, Ísl. ii. 274; h. sik, to make a bow; h. sik fyrir e-m, to bow oneself before a person (in greeting), 625. 86, Stj. 185; h. eyru sín, to incline one’s ear, SkS. 275, PS. xl. 1; h. sik til við e-n, to bow down, pay homage to one, FmS. vii. 17; h. sik ok sveigja, to bow oneself and sway, Stj. 61: h. hugi sínum, to incline one’s mind, Hom. 53; víkja eðr h. hendi né fæti, Stj. 204; h. e-m (sik understood), to bow down to one, FmS. ii. 133, SkS. 291: with prepp., h. af, to decline from, swerve from, Stj. 332; h. eptir e-m, to be biassed towards, Orkn. 134.

hneigja

II. reflex. to lean; konungr hneigðisk at hásætinu, FmS. ii. 139; h. frá e-m, to go away from, Stj. 497; h. undan, to escape, 625. 68; h. til e-s, to lean towards a person, side with him, FmS. vii. 18; h. frá réttum dómi, to deviate from, Hom. 135; h. af villu, to forsake heresy, FmS. x. 301; h. fyrir fortölur e-s, to be swayed by another’s persuasions, Sturl. iii. 136.

hneigja

2. pasS., gramm. to be declined, inflected; grammatica kennir hve öll orð hneigjask, Clem. 33.

hneigja

3. part. hneigðr, as adj. inclined to, hneigðr fyrir bækr.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚼᚾᛁᛁᚴᛁᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger