Hrynja

Betydning av det norrøne ordet "hrynja"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet hrynja kan bety:hrynja

hrynja

pres. hryn, pret. hrundi, part. hrunit:—to fall to ruin, tumble down; björgin hrynja, Edda 41; veggrinn var hruninn (dilapidated), Fær. 111; veggrinn hrundi fyrir eldinum, Orkn. 350; hversu múrar hafa niðr hrunit, Karl. 130; grjót eða björg eða jörð hrynr, Skálda 169; þá munu þeir taka at segja fjöllunum, hrynið yfir oss, Luke xxiii. 30; og stjörnur himins hrundu á jörðina (better hröpuðu), Rev. vi. 13, cp. Matth. vii. 25, 27, where hrundi would be the right word, although féll is here used in the Icel. version.

hrynja

II. metaph. to stream, float; of garments, jafnskjótt sem klæðit hrundi ofan um hann, Orkn. 182; látum und hánum hrynja lukla, Vkv. 16, 19: of fluids, to stream, pour down, ok er þeir vóru í brjósti hennar (of a wave), þá hrundi hón öll, Bs. i. 484; hrynja hafbárur, Fas. ii. 75 (in a verse): of blood, tears, water, hrynr blóðit ofan á kápu-skautið, Háv. 45; hvat berr nú þat við, faðir minn, at þér hrynja tár? Ld. 132, cp. the verse in Gísl. 2; sem regn það hraðast hrundi, himins í dimmu skúr (of rain), Pass. 23. 3: of floating hair, Edda ii. 500 (in a verse): of a song, hrynjandi háttr, a streaming, flowing metre, = hrynhenda, Edda (Ht.) 136.

hrynja

2. of doors; hrynja á hæla e-m, to be shut on one’s heels, of one who is turned out of doors, Skv. 3. 66, (in prose, skella á hæla e-m.)

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚼᚱᚢᚾᛁᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger