Ílla
Norrøn Ordbok - ílla
Betydning av det norrøne ordet "ílla"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
Det norrøne ordet ílla kan bety:ílla
- ílla
- 1. d, to harm one; íllir engi maðr farar hans, n. G. L. i. 32.
- ílla
- 2. adv., compar. verr, superL. verst (see verr), badly, ill; líka ílla, to like ill, dislike, Hkr. ii. 138; þeir kváðu sér við Örn verst líka, Landn. 287; kurra ílla, to grumble sorely, Fms. vii. 151; heyra, sjá ílla, to bear, see badly, Fb. ii. 171; var hann ílla til frænda sinna, he behaved ill to his kinsmen, Nj. 38; ílla Kristinn, an ill Christian, Fms. vii. 151; ílla ært, a bad year, Nj. 10; það er ílla farið, it is a great pity; ílla heill, in ill health, Hm. 68; ílla ok úmannliga, Fb. i. 280.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛁᛚᛚᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Forkortelser brukt:
- L.
- Linnæus.
- adv.
- adverb.
- compar.
- comparative.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- superl.
- superlative.
- v.
- vide.
Siterte verk og forfattere:
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)