1 KVÁN
f. (kvæn, Ls. 26, 56, Þkv. 8, Am. 6, Gkv. 3. 7), [see kona; Goth. quêns; A. S. cwên; Engl. queen; Scot. quean; Hel. quân]:—a wife, but never used in the general sense = a woman; an obsolete and poetical word, a ‘queen,’ wife, nú færit mér Freyju at kván, Þkv. 22; honum var brúðr at kván of kveðin, Fsm. 42, 46; svá beið hann sinnar kvánar, Vkv. 5; kván frjá sína, Skv. 3. 8; Héðins kván, the queen of Hedin = Hilda, Korm. 4, Ó. H. (in a verse); Óðs kván, the queen of Od, Hkr. i. (in a verse); kván Niðuðar, N.’s queen, Vkv. 28; bróðir hans kvanar = his wife’s brother, brother-in-law, Am. 28; ok kynvið kvánar minnar, Stor. 20: plur. kvánir, Skv. 3. 14; bið kván, a beloved wife, Lex. Poët.; ósk-kván, id.; Viðris kvæn, Odin’s wife, Ls. 26; Byggvis kvæn, 56; kvæn konungs, a king’s queen, Gkv. 3. 7; nema færi mér Freyju at kvæn, Þkv. 8, but kván, 11, 22; kvæn var hón Högna, Am. 6.
2 KVÁN
COMPDS: kvánarefni, kvánarmál, kvánarmundr.