1 LESTA
t, [Lat. laedere, by Grimm’s law, t for d], to break up, injure, wreck; lesta skip, to wreck one’s ship, Eg. 159; lesta hús at lásum eða viði, Grág. ii. 110: impers. to be wrecked, ok lesti þar skipit, Fms. x. 158; þá er bæði (both ships) lesti Hjálp ok Fífu, Orkn. (in a verse).
2 LESTA
2. metaph. to break, violate; lesta lög, Skálda (in a verse).
3 LESTA
II. reflex. to be damaged; ef kirkja brennr upp ok lestisk, K. Þ. K. 42; bogi þeirra lestisk, 623. 31; þá lestisk ráin, Grett. 86; féll hann af baki ok lestisk fótr hans, Fb. i. 538; skip lestisk, Grág. ii. 268: part., ok lest (broken) svá skip hans at eigi væri fært, Fær. 116; hestr er lestr, haukr er daudr, Maurer’s Volks. 321.