Mæta

Norrøn Ordbok - mæta

Betydning av det norrøne ordet "mæta"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet mæta kan bety:mæta

mæta
(mœta), t, [mót; Ulf. môtjan; A. S. mêtan; Engl. meet; Hel. môtjan; Dan. möde; Swed. möta]:—to meet, with dat. to meet a person; mætti hann Þór miðra garða, Þkv. 9; mæta e-m á brautu, Hm. 88; mættu þeir Ögmundi, Nj. 5; eigi veit hvar manni mætir, a saying (= mod. eigi veit hvar manni kann at mæta), FS. 106; ok mætir austmanninum Erni, Ísl. ii. 149; þat mætti hann Grím inum rauða, Nj. 245; þá mætti Þorgeirr Þorvaldi, id., passim:—láta ráð ráði mæta, to pay like for like, FmS. i. 15; þá skal mæta horn horni, hófr hófi, n. G. l. i. 41; láta dal mæta hóli, FmS. vii.
mæta
2. metaph. to meet with, suffer, undergo; mæta skaða, BS. ii. 137; mæta kvölum, 623. 64; mæta görningum, passim.
mæta
II. recipr. to meet one another; þeir mættusk á förnum vegi, Nj. 60.
mæta
2. to join; þar er mætisk Sogn ok Hörðaland, where the two counties S. and H. meet, FmS. i. 95; í flæðar-máli þar sem sær mætisk ok græn torfa, n. G. l. i. 13; ok skal þat grafa út við kirkju-garð, þar sem mætisk vigð mold ok úvígð, K. Þ. K. 16; menn eigu at æja hrossum sínum í annarra manna landi of sumar þar er mætisk slátta ok sina, Grág. ii. 291.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛘᛅᛏᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger

Forkortelser brukt:

A. S.
Anglo-Saxon.
Dan.
Danish.
dat.
dative.
Engl.
English.
f.
feminine.
gl.
glossary.
Hel.
Heliand.
id.
idem, referring to the passage quoted or to the translation
l.
line.
L.
Linnæus.
m.
masculine.
mod.
modern.
n.
neuter.
S.
Saga.
Swed.
Swedish.
Ulf.
Ulfilas.
v.
vide.
metaph.
metaphorical, metaphorically.
pr.
proper, properly.
recipr.
reciprocally.

Siterte verk og forfattere:

Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Hm.
Hává-mál. (A. I.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Þkv.
Þryms-kviða. (A. I.)
Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
K. Þ. K.
Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
➞ Se alle verk sitert i ordboken

Back