f., dat. moldu; [Ulf. mulda = χους and κονιορτός, Mark vi. 11, Luke ix. 5; A. S. molde; Engl. mould; O. H. G. molta; Dutch mul; Dan. muld; Swed. mull]:—mould, earth (from, mala and mylja); jósu at moldu, Eg. 300; hafa legit í moldu, Fms. v. 106; saurig mold, Stj. 115. Earth was symbolical of a purchase of land (cp. Lat. mancipium): the rite is thus described, nú kaupir maðr jörð …, hann á mold at taka sem í lögum er mælt, taka at arins-hornum fjórum, ok í öndugis-sæti, ok þar sem akr ok eng mætisk, ok þar sem holt ok hagi mætisk, ok njóta þeirra vátta á þingi at hann hefir mold rétt tekna, etc., N. G. L. i. 96; penningr gengr fyrir mold ok man, iii. 92, v. l.: as also in moldrofs-maðr (q. v.), D. N. i. 7:—vera fyrir ofan mold, above earth, alive, Fms. vi. 182; fyrir mold neðan, beneath earth, Vsp. 2; á moldu, on earth; meðan mold er ok menn lifa, Grág. ii. 169:—of burials, syngja e-n til moldar, to chant one into the mould, to bury, of a priest, Dipl. iv. 8, H. E. ii. 131; hníga til moldar, to die, Hðm. 16; fella til moldar, to fell to earth, slay, Fbr. (in a verse); maðr er moldu samr, man is dust, Sól. 47; úvígðri moldu, Landn. 117: in plur. funerals, standa yfir moldum e-s, to attend one’s funeral: the phrase, rigna í moldirnar, of rain into an open, fresh dug grave, Ísl. Þjóðs. ii. 55; moldar genginn, buried, Sól. 60; maðr er moldar auki, ‘a man is but mould eke’ is but dust, a saying, Rkv.; verða at moldar auka, to be turned into dust, Fas. i. (in a verse), Ver. 5.

COMPDS: moldarfullr, moldarhola, moldauki, moldbakki, moldbúi.