1 ÖKKLA
n., pl. ökklu, this (like hjarta, lunga, auga) is in good old vellums the constant form, whence mod. ökli, a, m.; [A. S. aucleow; Engl. ankle; Germ. enkel; Swed. ankel]:—the ankle; öklu hans ok iljar, Post. (Unger) 24; gögnum fótlegginn við ökklat, Fms. ix. 528 (thus also Fb. iii. 158, l. c.); óðu þeir í ökla (= öklu), Fb. iii. 304; á legginn við ökklat, D. N. iv. 90; fótrinn fyrir ofan ökkla, Nj. 219; jafnhátt ökla, Fb. i. 524; auklun vóru af eiri, leggirnir af silfri, Al. 116; ökla-eldr, Fb. i. 416. ökla-liðr, m. an ankle-joint, Gullþ. 75.