1 prófa
and próva, að, [Engl. prove; Germ. prüfen; Lat. probare]:—to try, put on trial, Al. 88, Stj. 145; þá skulum vit til prófa, Grett. 158 A; þeir vildu prófa hvárt …, Fms. vi. 156; prófa má ek þetta, Ísl. ii. 12: to shew, give evidence, ok prófa slíkir af sjálfum sér at lítil mildi muni búa í annars brjósti, Al. 96.
2 prófa
2. to examine; prófa mál, Al. 7; p. ok dæma, Bs. i. 720; en ef þetta er prófat á þingi, Nj. 99: to enquire, Fms. x. 131; þá skal próva ef nokkurir vissu, K. Á. 18; ef ek p. þetta allt sannindi, if I find it all to be true, Fms. i. 295; p. með líkindum, Stj. 105.
3 prófa
II. reflex., prófaðisk svá til, it proved so, Stj. 160; sem síðan prófaðisk, Fms. i. 59.
4 prófa
2. part., prófaðr, proved, convicted of; sem at öðru verða prófaðir, Gþl. (pref. ix); nú höfu vér prófat, we have found that …, Mar.; ok er svá próvað fyrir biskupi, K. Á. 64, Bs. i. 755; nema þeir fengi af sér prófat, unless they can clear themselves of it; sökum prófaðrar harðfengi, Eb. 42.