Rán

Betydning av det norrøne ordet "rán"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet rán kan bety:rán

rán

n. [Dan. raan; Shetl. rōn], as a law term, any unlawful seizure or holding of property; þá skal hann krefja út festar konu sinnaR. ok stemna honum þing fyrir rán, n. G. l. i. 27; stefna honum þing fyrir rán ok í-setu, Jb. 159; stefna honum héraðs-þing fyrir grasrán ok þrásetu, 278; en ef hann heldr á fénu, þá er hinn kömr eptir, er á, ok náir hann eigi, þá er þat rán, ok varðar fjörbaugs-garð, Grág. i. 427; krefja hann fjár síns ok leggja honum rán við, Gþl. 497; mun hón reka okkr ór landi, en taka fé okkat allt með ráni, Nj. 5; þess fjár skal þrysvar kveðja, en ef hann vill þá eigi reiða, þá skal hann stefna honum til þings fyrir rán ok lögleysu, n. G. l. i. 21, Grág. Vígsl. ch. 116, distinguishing between hand-rán and rauða-rán:—lífs-rán, and-rán, fjör-rán, = loss of life, poët., Lex. poët.; lög-rán, loss of right, Eb. (in a verse):—seized property, láta ránið rakna, Bs. ii. 15.

rán

2. plur. robbery, plunder; refsing ráns, Sighvat; rán ok stuld, Ó.R. 5; rán ok hernað, Jb. 66; hernað ok rán, Fms. i. 118: rifsi ok ránum, 119; rán (pl.) ok manndráp, Ó. H. 78; verða fyrir ránum, Fms. i. 258; hann tók af rán öll þar í landi, Ó. H. 190.

rán

COMPDS: ránsfé, ránsfengr, ránsflokkr, ránshönd, ránsmaðR.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚱᛅᚾ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger

Lignende oppføringer:

• Rán (I)