1 rek
n., qs. vrek, [Engl. wreck and wretch; early Dan. wrac, wrag: Swed. wrak; quae cognominantur lingua Danica wrec. Dipl. Arna-Magn. Thork. i. 3]:—jetsum, a thing drifted ashore: rek þan öll er rekr í almenninga, þá á konungr, N. G. L. ii. 165; haf-rek, vág-rek, q. v.
2 rek
II. metaph. a prosecution; mundu miklir eptirmáls-menn ok mikil rek at gör, Njarð. 372.