1 SJÚKR
sjúk, sjúkt, adj. [Ulf. siuks = ἀσθενής; A. S. seôc; Engl. sick; O. H. G. siuh; Dan. syg; cp. Lat. saucius; the Goth. has a strong root-verb, sjúkan, sauk, = ἀσθενειν; cp. sótt]:—sick; hann liggr sjúkr heima at búð, Nj. 80; siúkir ymissa sótta, 655 xiv. B. 2; sjúkum kálfi, Hm.; svá s. at hann væri náliga at bana kominn, Fms. xi. 101; Grettir var svá s. at hann mátti eigi á fætr standa, Grett. 153; keli-s., q. v.; fjör-s.; ú-sjúkr, not sick; líf-s., life-sick, Lex. Poët.
2 SJÚKR
II. metaph. concerned; sjúkr um e-t, Stj. 422; hug-s., mind-sick, anxious.