1 skelmir
m. [Dan. skjelm = Germ. schelm], a rogue, devil; drepa skelmi þann, Boll. 352; skelmirinn, of the devil, Th. 76, Fb. i. 417, Bs. ii. 81; hann spratt upp ok spurði hvat skelmi þat væri, Grett. 66 new Ed.; hvat vill skelmir þinn! Fs. 52; þinn skelmir! 166; skelmir sá, Bjarn. 32.
2 skelmir
COMPDS: skelmisdrep, skelmisskapr.