1 skila-dómr
m. a Norse law term, a private court of adjustment, like the Icel. görð, q. v.; cp. mod. Germ. ‘schieds’-richter, N. G. L. i. 87; halda skiladómi fyrir kaupi sínu, Gþl. 496 (Js. 119), Dipl. ii. 12; halda s. fyrir jörðina (acc.), iii. 11; halda skiladómi fyrir, ok njóta vátta sinna, at hann tók fyrri, Gþl. 335; halda (landi) til skiladóms, Dipl. ii. 6.