1 snákr
m. [A. S. snácu, snæce; Engl. snake; Dan. snog], a snake, only in poetry, Merl. 2. 16, 22, 89, Fms. ii. 18 (in a verse); snáka stríð, ‘snake-bale,’ i. e. the winter; snáka jörð, stígr, ‘serpent-path,’ ‘snake-litter,’ i. e. gold; snák-hauðr, snák-rann, id., Lex. Poët.
2 snákr
II. a nickname, Fms. x.