1 sneypa
u, f. a disgrace, ignominy; mun sjá s. jafnan uppi, Glúm. 389; mun ek sneypu fá af mönnum um tal okkart, Ld. 44; sveinninn vendi aptr með sneypu, Fms. x. 394 (snaupu); bíða mikla sneypu, Hrafn. 19; skömm ok sneypu, Nj. 186; flýja með mikilli sneypu, Fagrsk. 170. sneypu-för, f. a disgraceful journey, Nj. 79.