Svidda
Norrøn Ordbok - svidda
Betydning av det norrøne ordet "svidda"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
- svidda
- adj. indecl., contr. form svidaði, N. G. l. i. 341, v. l. 14; svedae, 399; svidauðar, 341, l. 1; qs. sve-dái, sve-dauðr; [the etymology is uncertain, but it appears to be a compd word, the latter part being -dái or -dauðr]:—suddenly-dead, from falling sickness or the like; in the old eccl. law the word is used of cattle that have died a natural death, whose flesh may not be eaten; um svidda ok úátan, … eta svidda … þat köllu vér svidda er engi maðr veit bana at, N. G. l. i. 18; sveita né sviða … þat heitir allt sviða er svá verðr dautt at eigi ganga manns handa-verk til, 341 (sviðaði v. l. 14); um svedae, 399; allt annat ef sviða liggr, 144, 342; verða s., K. Þ. K. 172, K. Á. 198.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛋᚢᛁᛏᛏᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Forkortelser brukt:
- adj.
- adjective.
- contr.
- contracted.
- decl.
- declined.
- eccl.
- ecclesiastical.
- indecl.
- indeclinable.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- qs.
- quasi.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Siterte verk og forfattere:
- K. Á.
- Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
- K. Þ. K.
- Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)