Tína

Betydning av det norrøne ordet "tína"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet tína kan bety:tína

tína

d, [akin to teinn = a twig (?), pointing to a lost strong verb, tína, tein]:—to pick; tínda ek saman alla góðgripi þá er í skálanum vóru, Fb. i. 262; var þá niðr breiddr einn möttull ok þar tínd á af herfangi öll eyrna-gull, Stj. 396; hann tíndi upp gullit, Grett. 161.

tína

2. to pick, cleanse; korn tínt ok ú-tínt, D. n. i. 432; tína ok rækja korn, ii. 48; skera ok tína, Rétt. 10. 2; tína grös, to pick moss (separate it from the leaves); ú-tínd grös; tína dún, to pick eiderdown.

tína

II. metaph. to recount, narrate; ok tína Imbrudaga-hald ok föstu-innganga, Grág. i. 2; svá sem tint er í lögum, 6; hann skal tína þat, er reifir, hver gögn fram hafa komit … sá maðr er vörn skal reifa, hann skal tína gögn þau öll er til varnar hafa fram farit, 64, 65; sem tínt ok upp sagt, K. Þ. K.; sem áðr var tínt, Grág. i. 208, Fms. v.i. 91; ek mun tína fá artictilos, Mar.; er þú þinn harm tínir, Am. 53; í mörgum frásögnum, þóat vér munim fár tína, Fb. i. 435; þarf þar eigi orð um at tína, Sturl. ii. 180: allit., tjá ok tína, Fms. v.i. 125; sem áðr er tínt ok talt, ii. 47, Barl. 138; engi tunga má tína né hugr hyggja, Fms. v. 241.

tína

III. reflex., bað jarl sína menn tínask (go one by one) undan hverjum enda, Fb. i. 532.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛏᛁᚾᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger

Lignende oppføringer:

• Tína (II)