1 upp-haf
n. a beginning; upphaf sögu, Fms. viii. 3; u. síns máls, i. 20; u. at kvæði, Eg. 647; kvæði … ok er þetta u., Hkr. i. 161; þat er u. á sögu þessi, Gísl. 77; í upphafi skapaði Guð himin ok jörð, Gen. i. 1; upphaf ok endir, Rev.
2 upp-haf
2. an origin, cause, beginning; þá fellr þat mál ok heitir hans u., N. G. L. i. 352; upphaf alls ófriðar, Fms. viii. 345, v. l.; the saying, sá veldr mestu er upphafinu veldr.
3 upp-haf
3. advancement, honour; fá u. af konungi, Sks. 450, 468.
4 upp-haf
4. remission, Stj. 110 (Dan. ophæve).
5 upp-haf
COMPDS: upphafsdagr, upphafsmaðr, upphafsmánuðr, upphafsstafr, upphafssynd, upphafsvitni.