1 VITT
n. [akin to vita], witchcraft, charms; engi maðr skal hafa í húsi sínu staf eðr stalla, vitt eðr blót, N. G. L. i. 383; engi maðr má trúa á vitt eðr blót, eor rót, 389; ok draptu á vitt (vætt Cod.) sem völur, Ls. 24; vitta-vættr, a bewitched wight, a wizard, witch, Ýt.