1 ÝFA
ð, [úfr, úfinn], to open, rip up; ýfa sár, to open a sore rip up a wound; hví skulu vér þá eigi fara ok ýfa þetta mál, Fas. ii. 489.
2 ÝFA
II. reflex. to be ripped up, also to be ruffled; synda undir ýfast mínar, Pass. 30. 7; þótti mér sá björninn er fyrir var ýfask mjök, to raise the bristles, Ísl. ii. 195.
3 ÝFA
2. metaph., tók heldr at ýfask með þeim frændum, their friendship became ruffled, troubled, Sturl. ii. 80: ýfask við e-n, to ‘bristle up at,’ to tease a person; ef hann vildi ýfask við Þorvald ok rægði hann fyrir honum, Fms. i. 145; ýfðisk mjök hugr hans við þat, vii. 2; Magnúss son hans ýfðisk mjök við Harald, 165; tóku þeir at ýfask við hann ok vildu eigi selja honum kvikfé eða vistir, Landn. 246; væri betra at þér heldu trausti vina yðvarra heldr en ýfask við þá, Fms. vi. 36.
4 ÝFA
III. in N. G. L. ii. 18. 155 (Js. 8). ýfði is v. l. to ylfa. q. v.