Barún
Słownik staronordyjski - barún
Znaczenie staronordyjskiego słowa "barún"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- barún
- in. [for. word, mid. Lat. baro; A. S. beornas], a baron; heita þeir hersar eðr lendir menn í Danskri tungu, greifar í Saxlandi, en barónar í Englandi, Edda 93, Thom., Art.; the title was introduced into Norway by king Magnus, A. D. 1277, vide Ann. S. a. Gþl. 512. barúna-nafn, n. the title of b., Ann. l. c.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᛅᚱᚢᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. D.
- Anno Domini.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- for.
- foreign.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- l. c.
- loco citato.
- m.
- masculine.
- mid. Lat.
- middle Latin.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
- s. a.
- sub anno.
Prac i autorów cytowanych:
- Ann.
- Íslenzkir Annálar. (D. IV.)
- Art.
- Artus-kappa Sögur. (G. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)