Fingr-höggva

Znaczenie staronordyjskiego słowa "fingr-höggva" (lub fingr-hǫggva)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

fingr-höggva (fingr-hǫggva)

hjó, to hew one’s finger off, Ann. 1342.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego fingr-höggva może być bardziej dokładnie napisane jako fingr-hǫggva.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᛁᚾᚴᚱ-ᚼᚢᚴᚴᚢᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich