Gýll

Znaczenie staronordyjskiego słowa "gýll"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

gýll

m., or perhaps gíll, [gill, Ivar Aasen, akin to gjöll], a mock sun, parhelion, Scot. gow, conceived to be a wolf preceding the sun: when the sun is surrounded by mock suns he is said to be in ‘wolf-stress,’ úlfa-kreppa; the phenomenon is called gýla-ferð, f. ‘wolf-gang;’ cp. also the saying, sjaldan er gýll fyrir góðu nema úlfr eptir renni, a gill bodes no good unless followed by a wolf (a sign of weather), Ísl. Þjóðs. i. 658, 659.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich