Hörkla

Znaczenie staronordyjskiego słowa "hörkla" (lub hǫrkla)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

hörkla (hǫrkla)

að, [hark and harki], to hobble, go with difficulty, as if walking on rough ground; hann hörklar af heiðinni ofan, Bs. i. 443.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hörkla może być bardziej dokładnie napisane jako hǫrkla.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚱᚴᛚᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich