Mjöt

Znaczenie staronordyjskiego słowa "mjöt" (lub mjǫt)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

mjöt (mjǫt)

f. [Ulf. mitaþs = μέτρον; O. H. G. mez; Germ. masz]:—a measure; kann ek mála mjöt, I know the measure of words, how to make a speech, Höfuðl. 20: þess kann maðr mjöt, a man knows the measure of that, Bugge’s Hm. 60 (see foot-note as to the reading in Cod. Reg.); mjötuðr, from Vsp. the preceding poem, seems to have been in the transcriber’s mind, and so he first wrote mjotvþc and then dotted the v, denoting that the last three letters were to be struck out. A fem. mjotuð would, it is true, agree with the Goth. mitaþs, but it does not suit the rhythm, in which a monosyllable is required.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego mjöt może być bardziej dokładnie napisane jako mjǫt.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᚢᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich