Öng-vit
Słownik staronordyjski - öng-vit
Znaczenie staronordyjskiego słowa "öng-vit" (lub ǫng-vit)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- öng-vit (ǫng-vit)
- n. a swoon, fainting-fit, Bs. ii. 230; at hann féll í öngvit, en er hann vitkaðisk, Fms. vi. 230, Fbr. 20 new Ed.; ef maðr er lostinn í öngvit, Grág. ii. 16; ok er af henni hóf öngvit, Bjarn. 68 (óvit, Glúm. 368), freq. in mod. usage.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego öng-vit może być bardziej dokładnie napisane jako ǫng-vit.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚾᚴ-ᚢᛁᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- freq.
- frequent, frequently.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Bjarn.
- Bjarnar Saga. (D. II.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Glúm.
- Víga-Glúms Saga. (D. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)