Ör-óf
Słownik staronordyjski - ör-óf
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-óf" (lub ǫr-óf)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ör-óf (ǫr-óf)
- = örhóf, immensity; örófi vetra áðr væri jörð of sköpuð, Vþm.; öróf manna ok vápna, Mork. 139; ræna örófi fjár, Jomsv. S. ch. 33; öróf fjár, FaS. ii. 538, MS. 656 B.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-óf może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-óf.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚢᚠ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- ch.
- chapter.
- m.
- masculine.
- S.
- Saga.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Mork.
- Morkinskinna. (E. I.)
- Vþm.
- Vafþrúðnis-mál. (A. I.)