Örðga
Słownik staronordyjski - örðga
Znaczenie staronordyjskiego słowa "örðga" (lub ǫrðga)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- örðga (ǫrðga)
- að, [örðigr], to raise, lift up, erect; Drottinn örðgar upp bundna, ok leysir fjötraða, 655 xiii. A. 3; konungr leit yfir lýðinn, örðgaði augum, lifting the eyes, with the notion of a fierce look, Fms. vii. 156 (aurgaði v. l., arþgaði, Mork. 190, l. c.); örðgask upp sem leo, to rise to one’s feet like a lion, Stj. 337.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego örðga może być bardziej dokładnie napisane jako ǫrðga.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱᚦᚴᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- l.
- line.
- l. c.
- loco citato.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Mork.
- Morkinskinna. (E. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)