Rök-samligr
Słownik staronordyjski - rök-samligr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "rök-samligr" (lub rǫk-samligr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- rök-samligr (rǫk-samligr)
- adj. reasonable, just, true; röksamlig ritning, Stj. 1; röksamleg bók, a true, learned book, 655 xxii. A. 2; röksamlig skilning, a true understanding, Mar.; röksamlig refsing, a just punishment, Fb. i. 409; r. í stjórn, just in government, Bs. ii. 3: freq. in mod. usage in the sense of conclusive, of an argument, authoritative, of a person.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego rök-samligr może być bardziej dokładnie napisane jako rǫk-samligr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚱᚢᚴ-ᛋᛅᛘᛚᛁᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- freq.
- frequent, frequently.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)