Söngvinn
Słownik staronordyjski - söngvinn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "söngvinn" (lub sǫngvinn)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- söngvinn (sǫngvinn)
- adj., hann var s. ok mikill bænahalds-maðr, Ann. 1341; hann var ú-söngvinn ok trúlauss, Grett. 111.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söngvinn może być bardziej dokładnie napisane jako sǫngvinn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚾᚴᚢᛁᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Ann.
- Íslenzkir Annálar. (D. IV.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)