Þögn-horfinn
Słownik staronordyjski - þögn-horfinn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "þögn-horfinn" (lub þǫgn-horfinn)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- þögn-horfinn (þǫgn-horfinn)
- part. ‘silence-bereft,’ i. e. noisy, an epithet of a mill, Gs. (απ. λεγ.); the passage is not quite clear, and an alliteration seems to be wanting.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego þögn-horfinn może być bardziej dokładnie napisane jako þǫgn-horfinn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚦᚢᚴᚾ-ᚼᚢᚱᚠᛁᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- απ. λεγ.
- απαξ. λεγόμενον.
- i. e.
- id est.
- part.
- participle.
Prac i autorów cytowanych:
- Gs.
- Grótta-söngr. (A. II.)