Vægð
Słownik staronordyjski - vægð
Znaczenie staronordyjskiego słowa "vægð"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- vægð
- f. mercy, forbearance; biðja vægðar, Stj. 579, 582; vægð ok miskunn, 180, H. E. i. 237, 239; eiga öngrar vægðar ván, Edda 89; skipa málum til vægðar, Fms. x. 409; fyrir útan allar vægðir, Sks. 518 B; þat er til vægðar mætti komask þetta mál, Háv. 57, passim. vægðar-lauss, adj. merciless, exacting, Sks. 583, Fms. v. 162; úþyrmr ok vægðarlauss stormr, Bær. 5: neut. as adv., falla vægðarlaust, Sks. 582; heimta v., Orkn. 98, Thom. 425.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛅᚴᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- adv.
- adverb.
- f.
- feminine.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- neut.
- neuter.
- s. v.
- sub voce.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Bær.
- Bærings Saga. (G. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Háv.
- Hávarðar Saga. (D. II.)
- H. E.
- Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)