Gá
Fornnordisk Ordbok - gá
Betydelsen av det fornnordiska ordet "gá"
Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:
Fornnordiskt ord gá kan betyda:gá
- gá
- 1. ð, pres. gái, part. gáð; pret. subj. gæði, Am. 70: [cp. Lat. caveo]:—to heed, mark, with infin. or gen., Landn. 30, Fb. i. 210; jarl gáði varla at lúka málum sínum fyrir tali þeirra, Orkn. 300: with gen., er miklu meiri hans ofsi, en hann muni nú þess gá eðr geyma, Ísl. ii. 239, Sks. 446, Hm. 115; Guðs hann gáði, he gave heed to God, Sl. 4; gá sín, to take heed to oneself:—gá til e-s, to mark, Fb. ii. 193:—in mod. usage, gá að e-u, to heed, observe; gef mér Jesu að gá að því, Pass. 1. 27; freq. in phrases such as, gáðu að þér, take heed! beware! gáðu að Guði, take heed to God! take care what thou art doing! with infin., eigi mun gáð hafa verit at setja fyrir lokurnar, they have not taken care to lock the door, Lv. 60, Fms. vi. 368: without the mark of infin., glýja þú né gáðir, thou didst not care to be gleeful, thou wast sorrowful, Hðm. 7.
- gá
- 2. f. barking; hund-gá, Lv. 60; goð-gá (q. v.), blasphemy.
Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᚴᛅ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar
Förkortningar som används:
- cp.
- compare.
- freq.
- frequent, frequently.
- gen.
- genitive.
- infin.
- infinitive.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- part.
- participle.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- subj.
- subjunctive.
- v.
- vide.
- f.
- feminine.
- q. v.
- quod vide.
Verk & författare citerade:
- Am.
- Atla-mál. (A. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hðm.
- Hamðis-mál. (A. II.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Lv.
- Ljósvetninga Saga. (D. II.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Pass.
- Passiu-Sálmar.
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Sl.
- Sólarljóð. (A. III.)