Steyta
Fornnordisk Ordbok - steyta
Betydelsen av det fornnordiska ordet "steyta"
Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:
- steyta
- t, [Ulf. stautan = τύπτειν; Dan. stöde; Swed. stöta; Germ. stossen; connected with a lost strong verb stúta, staut]:—to push, with dat., cast violently; hverjum hlut er þar í hefir steytt verit, cast into the lake, Stj. 75; þeir steyta þeim út ór vagninum niðr á jörðina, Karl. 161; steytandi honum dauðum á jörð, 194; steytast (to be thrown) niðr í eina dýblizu, 550; vóru þar út á steyttir (flung) dauðir menn, Ann. 1349; steytir urð at urð, was flung from rock to rock, Bs. ii. 25; skipið steytti á skeri, she struck on a skerry; steyta fót sinn við steini, Matth. iv. 6.
Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᛋᛏᛁᚢᛏᛅ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar
Förkortningar som används:
- Dan.
- Danish.
- dat.
- dative.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
Verk & författare citerade:
- Ann.
- Íslenzkir Annálar. (D. IV.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)