f. [sækja: A. S. sôcen; Dan. sogn]:—an attack; í orrostum ok sóknum, Fms. ii. 106, vi. 59; harðr í sóknum, 24; tóksk harðasta sókn, Eg. 125; Guð gaf honum sigr hvar sem hann átti sóknir, Ver. 26, passim.

2. a law term, an action, esp. the prosecution, as opp. to vörn (the defence); sókn skal fara fyrr fram hvers máls enn vörn, Grág. i. 59; dómar skyldu fara út til sóknar, Nj. 87; sækja með lands-laga sókn, to raise a lawful action, Bs. i. 749; biskups sókn (action) um kristnispell, H. E. i. 251; ok á slíka sókn hverr maðr til síns fjár sem goðinn á, Grág. i. 141.

II. the assemblage of people at a church, meeting, or the like; nú er sókn mikil í Skálholt um allt Ísland, því skaltú fyrir hugsa þik um sermon á morgin, Bs. i. 809; görðisk þá þegar mikil sókn at Guðmundar-degi, 829; til-sókn, at-sókn, skip-sókn, a ship’s crew; sókn eru sautján, Edda 108.

2. a parish, Dan. sogn, answering to the secular hreppr or sveit; af hverri (jörð) sem í sókninni liggr, Vm. 140, passim in mod. usage; kirkju-sókn; sókna prestr, a parish priest: of a diocese, Dipl. ii. 14; þing-sókn, q. v.

III. a drag, grapnel, to drag the bottom of the sea, only in plur.; hvalrinn hljóp á sjó ok sökk, síðan fóru menn til á skipum ok görðu til sóknir, ok vildu draga hvalinn at landi, Bs. i. 641; ef maðr dregr upp akkeri með sókn eðr kafar til, N. G. L. ii. 284; sóknir góðar skaltú jafnan minnask at hafa á skip með þer, Sks. 30; fóru hvern dag margir menn meðr sóknir at leita líkanna, Fms. viii. 231, v. l.

2. in mod. usage sóknir means a big iron hook by which sharks are caught.

COMPDS: sóknaraðili, sóknardagr, sóknarfólk, sóknargögn, sóknarkirkja, sóknarkviðr, sóknarmaðr, sóknarmál, sóknarprestr, sóknarvitni, sóknarþing.