Bíða

Betydningen af oldnorske ordet "bíða"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

Oldnorske ordet bíða kan betyde:bíða

bíða

beið, biðu, beðit; pres. bíð; imperat. bíð, 2nd pers. bíðþú, bíddu, [Ulf. beidan; A. S. bidan; Engl. bide; O. H. G. bitan]:—to bide.

bíða

I. to bide, wait for: with gen., b. e-s, to wait for one, Eg. 274; skal slíkra manna at vísu vel b., such men are worth waiting for, i. e. they are not to be had at once, FmS. ii. 34; the phrase, bíða sinnar stundar, to bide one’s time: with héðan, þaðan, to wait, stand waiting, bíð þú héðan, unz ek kem, 656 C. 35; þaðan beið þengill, Hkv. 1. 22: also, b. e-s ór stað, Lex. Poët. The old writers constantly use a notion ‘a loco,’ þaðan, héðan, or stað, where the mod. usage is hér, þar, ‘in loco:’ absol., FmS. x. 37, Nj. 3.

bíða

II. to abide, suffer, undergo, Lat. pati; with acc., b. harm, Nj. 250; skaða, Grág. i. 459, 656 C; ámæli, to be blamed, Nj. 133; bana, dauða, hel, to abide death …, to die, Hm. 19, FmS. vi. 114; ósigr, to abide defeat, be defeated; svá skal böl bæta at bíða annat meira (a proverb), Fb. ii. 336, Al. 57: sometimes in a good sense, bíða elli, to last to a great age, 656 A; b. enga ró, to feel no peace, be uneasy, Eg. 403; b. ekki (seint) bætr e-s, of an irreparable loss, Ísl. ii. 172.

bíða

III. impers., e-t (acc.) bíðr, there abides, i. e. exists, is to be had, with a preceding negative; hvárki bíðr þar báru né vindsblæ, there is felt neither wave nor blast, Stj. 78; beið engan þann er ráða kynni, there was none that could make it out, 22; varla beið brauð eðr fæðu, was not to be had, 212; slægastr af öllum þeím kvikendum er til bíðr á jarðríki, 34. gen. iii. 1.

bíða

IV. part. pl. bíðendr, v. andróði.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛒᛁᚦᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser