Kviða

Betydningen af oldnorske ordet "kviða"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

kviða

u, f. [kveða], an epic poem, a song or ballad composed in such metre as the Völuspá, and thus opp. to mál (a didactic poem, sentences), q. v., drápa (heroic), q. v., and ríma (modern ballads), q. v.: the name of several old songs, Hýmis-kviða, Sæm. 105 (Bugge); Þryms-k., 124; Völsunga-k., 193; Helga-k., 112 (Möbius); í þessi kviðu, 241 (Bugge); Guðrúnar-k. in forna, 241, 242; Sigurðar-k. in Skamma, 246 (Fas. i. 197); kviða Sigurðar, Sæm. 247; k. Guðrúnar, 274; Atla-k. in Grænlenzka, 282; Hákonar-k., Fms. ix; Glælungs-k., v. 100, 108; í kviðunni, Grett. 105 new Ed. kviðu-háttr, m. the metre of a kviða, the epic metre such as that of the Völuspá, Beowulf, and the like, opp. to ljóða-háttr and mál; þvíat þá þykkir betr hljóða þessar samstöfur í kviðu-hætti, Skálda 182 (Olave Hvíta-skáld); the word also occurs in the Háttatal Rögnvalds, verse 3, and is a more correct name than the usual fornyrðalag, which has no old authority, except in a lemma from a later hand in one of the verses of the Háttatal by Snorri.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚴᚢᛁᚦᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser