Þyss

Old Norse Dictionary - þyss

Betydningen af oldnorske ordet "þyss"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

þyss
m., dat. þys, an uproar, tumult from a crowd; þyss eru þrettán, Edda 108; kominn er þyss í þessa þjóð, Gísl. (in a verse); en er morna tók hætti þysnum í bænum, Fms. vi. 16; þyss sjá eða kliðr, Gísl. 56; fyrir þys þann (riot) er þeir höfðu gört at Hákoni jarli, Fms. i. 220; þá görðisk þyss mikill í bænum, vii. 173; þyss ok vápna-brak, 260; í þessum þys var Hákon særðr bana-sári, 290; en hann mátti einskis víss verða fyrir alþýðu-þys, þvíat hverr kallaði fyrir munn öðrum, 655 xvi. B. 3; fyrir þys alþýðu, Post. 227; manna þys, Skálda 169; hví gegnir þyss sjá manna, 623. 55; rekum þurt þys vándra hugrenninga, Hom. 148; skósveinn Gunnildar hljóp fram í þysinn (þysinum, v. l.), Fms. i. 45: in Róm. 285, Lat. tumultus is rendered by þyss.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚦᚢᛋᛋ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser

Forkortelser brugt:

dat.
dative.
l.
line.
Lat.
Latin.
m.
masculine.
v.
vide.
v. l.
varia lectio.

Værker & Forfattere citeret:

Edda
Edda. (C. I.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Gísl.
Gísla Saga. (D. II.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
Post.
Postula Sögur. (F. III.)
Róm.
Rómverja Saga. (E. II.)
Skálda
Skálda. (H. I.)
➞ Se alle citerede værker i ordbogen

Back