Tíða
Old Norse Dictionary - tíða
Betydningen af oldnorske ordet "tíða"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet tíða kan betyde:tíða
- tíða
- d, impers. to long for, wish; mik fara tíðir, I long to go, Vþm. 1; á fjalli eða firði ef þik fara tíðir, Hm. 117; ek get hins, at ykkr vega tíði (subj.), Skm. 24.
- tíða
- 2. reflex., svá at hægra verði at ríta ok lesa, sem nú tíðisk ok á þessu landi, Skálda (Thorodd) 161; hví hafa munkar lága skúa ok rauðar hosur?—Ymist tíðisk nú, Fms. viii. 358.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛏᛁᚦᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- impers.
- impersonal.
- m.
- masculine.
- pers.
- person.
- subj.
- subjunctive.
- reflex.
- retlexive.
Værker & Forfattere citeret:
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Skm.
- Skírnis-mál. (A. I.)
- Vþm.
- Vafþrúðnis-mál. (A. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Skálda
- Skálda. (H. I.)