Vaða
Old Norse Dictionary - vaða
Betydningen af oldnorske ordet "vaða"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet vaða kan betyde:vaða
- vaða
- pres. veð; pret. óð, ótt (óðst), óð, pl. óðu; subj. œði and væði; imperat. vað, vaddu; part. vaðinn: [A. S. wadan; Engl. wade; Germ. waten; Dan. vade]:—to wade, go through shallow water, Gm. 21, 29, Hkv. Hjörv. 5; vaða þunga stramna, Vsp. 45; hann gengr götu til lækjarins, en veðr síðan lækinn, Gísl. 28; þar má vel vaða út í hólmann, FmS. i. 71; þeir óðu út á mót margir, viii. 161; þeir óðu til lands, 317; en Þórr óð til lands, Edda 36; ok óð á sæinn út, Hkr. i. 229; hón óð út á vaðlana, Lv. 68, 69; vér höfum vaðnar leirur, Orkn. (in a verse); vaða mjöll, to wade through snow, Sighvat; var mjöllin svá djúp, at hrossin fengu eigi vaðit, Fb. ii. 111; Þórr gengr til dómsins ok veðr ár þær, Edda 10; vaxattú nú Vimr, alls mik vaða tiðir, 60: also of fire, smoke, wind, vaða loganda eld, FmS. i. 265, Nj. 162; var því líkast sem þeir væði reyk, FmS. iii. 176; sem hann væði vind, vi. 419; sem hann œði vind, Mork. l. c.; þeir óðu jörðina at knjám, FaS. i. 424: the phrase, tungl veðr í skýjum, the moon wades in clouds.
- vaða
- II. metaph. to go through the thick of a thing, rush, storm; Kolskeggr óð at honum, rushed at him, Nj. 97; vaða fram, to rush forth, in battle, Al. 5; þars þú at vigi veðr, Skv. 2. 24; vaðit hefir þú at vígi. Am. 90; hann lætr vaða stein til eins þeirra (he lets fly a stone at him) svá at sá liggr í svíma, FS. 36; þá óð annat útan í mót, FmS. viii. 191; þar er vé vaða, Darr. 6 (of the standard in battle); Ebresk orð vaða opt í Látinunni, Hebrew words often get into the Latin, Skálda (Thorodd); sýnisk mér sem hér vaði allt saman (be all mixed together) kálfar ok úlfar, FmS. viii. 243; hón lét skíran málm vaða, threw gold broadcast, Akv. 39; láta gullskálir á flet vaða, 10.
- vaða
- 2. vaða uppi, to ‘wade up,’ appear above water; óðu limarnar uppi en rætrnar í sjónum, of a tree, FmS. vii. 163: vaða uppi is used of sharks or dog-fish coming to the surface; hence to be violent, þenna tíma óð herra Ásgrímr mjök uppi, BS. i. 722, 730.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚢᛅᚦᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- imperat.
- imperative.
- l.
- line.
- l. c.
- loco citato.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- part.
- participle.
- pl.
- plural.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- S.
- Saga.
- subj.
- subjunctive.
- v.
- vide.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
Værker & Forfattere citeret:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)
- Gm.
- Grímnis-mál. (A. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Hkv.
- Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)
- Hkv. Hjörv.
- Helga-kviða Hjörvarðssonar. (A. II.)
- Lv.
- Ljósvetninga Saga. (D. II.)
- Mork.
- Morkinskinna. (E. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Vsp.
- Völuspá. (A. I.)
- Akv.
- Atla-kviða. (A. II.)
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Am.
- Atla-mál. (A. II.)
- Darr.
- Darraðar-ljóð. (A. III.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Skálda
- Skálda. (H. I.)
- Skv.
- Sigurðar-kviða. (A. II.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)