Vænta

Betydningen af oldnorske ordet "vænta"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

Oldnorske ordet vænta kan betyde:vænta

vænta

t, and vætta, the latter form being in old writers the most frequent, and in poets, e. g. in rhymes, vætti and hætta, sætt, hitta, and the like; [Dan. vænte]:—to expect, hope for, with gen.; báðu hann engrar vináttu vænta, Hkr. ii. 217; væntum vér oss góðra viðtakna, Fms. xi. 282; af þér vættu vér miskunnar, 623. 34; ok vættir þú þaðan fulltings, Blas. 48; ok vættir þangat Pálnatóka, Fms. xi. 20: vætta, opp. to kvíða, vætta fagnaðar en kvíða við harmi, Skálda; vænta at …, vænti ek, at þér muni vel fara, Nj. 154; vænti ek enn at koma muni betri dagar, Bs. i; dul vættir ok vil, at …, Skálda; þeir vættu at hann mundi lifna, 623. 36; hón vætti (suspected) at Grímr mundi eptir þeim leita, Landn. 214, v. l.; vætti ek (I fear) at þú fáir ekki ríkit, Hkr. i. 195.

vænta

2. impers., væntir mik enn at honum fari vel, Nj. 64; vættir mik, 54; vættir mik at þar komi Halldórr fóstbróðir þinn, … vættir mik, at menn sé forkunnar margir, Ísl. ii. 322; fár maðr vættir mik at frá því kunni at segja, Edda i. 140.

vænta

3. to believe; ekki vænti ek (I think not) at þit séð jafnir menn, Fms. vii. 168.

vænta

4. to hope; væntum í hans miskunn, Magn. 502; hverr vænti um aldr í þinni miskunn ok hneykðisk siðan, Th. 25.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚢᛅᚾᛏᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser