1 HÖLKN
n. a rough stony field, almost = hraun, q. v.; á hölkni einu, Fas. iii. 625; hann setsk niðr á hölknit fyrir ofan búðirnar, Ld. 290 (v. l. hraunit); þá er undir svá hart sem hölkn, Hrafn. 26; hölkn eða hreysar, N. G. L. i. 38; í fjöru eða á hœlkn, ii. 111, 146, Hým. 24; um hölkn ok skóga, Karl. 243: in local names, Hölkna-heiðr, see the map of Icel.