1 á-sýn
f. countenance, presence; kasta e-m burt frá sinni á., Stj. 651: appearance, shape, Hom. 155; dat. pl. used as adv., hversu var hann ásýnum, how did he look? Hom. 91; ágætr at ætt ok á., fair of race and noble, Hkr. i. 214: gen. sing. used as adv., minna ásýnar, apparently less, Grág. ii. 29.
2 á-sýn
2. metaph. a view, opinion; með rangri á., Sks. 344.