Iðra

Dizionario Old Norse - iðra

Significato della parola Old Norse "iðra"

Come definito dal dizionario Old Norse to English di Cleasby & Vigfusson:

La parola Old Norse iðra può significare:iðra

iðra
að, usually dep. iðrask, [Ulf. idreigon = μετανοειν]:—to be moved inwardly (from iðr), but only used metaph. like Gr. σπλαγχνίζομαι, to repent:
iðra
I. act., impers. with gen. of the thing, to repent of; hvers engan iðrar, 2 Cor. vii. 10: with acc. of the person, nom. of the thing, Guðs gjafir og kallan kunna eigi að iðra hann, Rom. xi. 29.
iðra
2. pers., það (sic) iðrar mig ekki, 2 Cor. vii. 8; eigi iðra mik mínar görðir, Mar.: absol., heldr en þik iðri eptir, Sks. 250.
iðra
II. more often in reflex. form, iðrask e-s, to repent of, rue; opt ætla ek at vér iðrimk þessa, Eg. 732; iðrumk ek þess mjök, Sks. 720, Nj. 78, 79. Eg. 176, Fs. 8, Fms. iv. 369, viii. 54, Barl. 172, 180, n. T., Pass., Vídal. passim.
iðra
III. part. iðrandi, repentant, Magn. 430, Mar.: as subst., GrEg. 39; iðrandans, Hom. 78.

Possibile iscrizione runica in Fuþark recente:ᛁᚦᚱᛅ
Le rune Fuþark recenti sono state utilizzate dal 8° al 12° secolo in Scandinavia e nei loro insediamenti all'estero

Abbreviazioni usate:

dep.
deponent.
f.
feminine.
Gr.
Greek.
metaph.
metaphorical, metaphorically.
Ulf.
Ulfilas.
acc.
accusative.
act.
active.
gen.
genitive.
impers.
impersonal.
m.
masculine.
n.
neuter.
nom.
nominative.
pers.
person.
absol.
absolute, absolutely.
l.
line.
reflex.
retlexive.
v.
vide.
part.
participle.
subst.
substantive.

Opere & Autori citati:

Mar.
Maríu Saga. (F. III.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
Barl.
Barlaams Saga. (F. III.)
Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
N. T.
New Testament.
Pass.
Passiu-Sálmar.
Vídal.
Vídalíns-Postilla.
Greg.
Gregory. (F. II.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
Magn.
Magnús Saga jarls. (E. II.)
➞ Vedi tutte le opere citate nel dizionario

Back