1 klifa
að, prop. to climb, but only used metaph.:—to repeat, to harp on the same thing; bað þá eigi klifa svá ey ok ey, Ísl. ii. 349; klifar þú nakkvat jafnan, mannfýla þín, Nj. 85; kerling klifaði allt sumarit um arfa-sátuna at inn skyldi bera, 194; vér kumpánar lærðum þik eitt vers, ok er þat nú þegar þér svá kært sem þú kunnir engan hlut annan, klifandi þat jafnan æ fram, Mar.; klifar sá margr kvæðin lin, Skáld H. 3. 2.
2 klifa
2. reflex. to wrangle; töluðu menn at sjá maðr væri it mesta fífl, hversu heimsliga hann klifask við konung, Fb. iii. 381.