1 skap-raun
f. ‘a mind’s trial,’ provocation, whatsoever causes grief or indignation; hrelling ok s., Hrafn. 15; til skapraunar við e-n, Rd. 184; göra mönnum s., Fms. ii. 13; hafa s. af e-u, Nj. 68; þola s., Fms. iv. 264; mér er s. að því, I am grieved, indignant at it.
2 skap-raun
COMPDS: skapraunalaust, skapraunarminna, skapraunarorð, skapraunasamliga.